Na teritoriji Bačke Topole krajem 19-og veka funkcionisale su samo suve vetrenjače (koje su pokretali samo vetrovi), pa je stanovništvo imalo večiti problem sa mlevenjem žita. Na osnovu podataka iz druge polovine veka znamo da su izgrađene četiri vetrenjače na vetrovitim brežuljcima, na sve četiri strane sveta. Tačan datum izgradnje poslednje topolske vetrenjače ne znamo, ali su je na karti iz 1857-e već označili topografskim brojem, na brežuljku iznad puta za Mali Iđoš, a kod današnje kasarne. Vetrenjača Demetera Đerija je radila do 1963. godine, mlela je pšenicu, a već pri kraju samo kukuruz.
Bačkotopolska vetrenjača spada u red tipičnih panonskih vetrenjača sa četiri etaže, tornjem, pokretnim krilima od čamovine u obliku širih merdevina, učvršćenih na krstak, što se sve okretalo na debeloj osovini – vretenu, i dva para kamena. 1976-te godine opština je donela odluku da vetrenjaču treba kupiti i izmestiti na novo, vidljivo mesto. 1982. godine ova je odluka ponovo razmatrana, te je pod patronatom Žitokombinata i radnom grupom planera označeno današnje mesto, i sa originalne lokacije izmeštena je na breg između obale jezera i međunarodnog puta. Od 16. oktobra 1987-e godine, potpuno opremljena, funkcioniše kao muzej i spomenik mlinskoj industriji našeg kraja, ali je trenutno zatvorena za posetioce.
